Wydawca treści Wydawca treści

Obszary Natura 2000

Sieć Natura 2000 to sposób wypełnienia zobowiązań Unii Europejskiej nałożonych przez Konwencję z Rio (1992). Jej zadaniem jest utrzymanie różnorodności biologicznej poprzez ochronę najcenniejszych i najrzadszych elementów przyrody - ważnych z punktu widzenia całej Europy. Ta forma ochrony nie tylko uzupełnia krajowy system ochrony, ale daje merytoryczne podstawy do zachowania dziedzictwa przyrodniczego regionów biogeograficznych w skali kontynentu. Polega na wybraniu (według określonych kryteriów), a następnie objęciu skuteczną ochroną określonych obszarów.

Europejska sieć Natura 2000 jest przyjętym przez Unię Europejską systemem ochrony zagrożonych składników różnorodności biologicznej, najważniejszych z punktu widzenia całej Europy. System ten nie ma zastępować systemów krajowych, ale je uzupełniać – dawać merytoryczne podstawy do zachowania dziedzictwa przyrodniczego w skali kontynentu. Polega on na wybraniu (wg określonych kryteriów), a następnie objęciu skuteczną ochroną określonych obszarów. Dla każdego kraju określono listę referencyjną siedlisk przyrodniczych i gatunków, dla których należy utworzyć obszary Natura 2000. Podstawę do wybrania i ochrony obszarów zaliczanych do systemu Natura 2000 stanowią dwie dyrektywy europejskie tj. Dyrektywa Ptasia i Dyrektywa Siedliskowa:

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (tzw. Dyrektywa Ptasia) (Dz. Urz. Unii Europejskiej L 20/7 z 2010 r.).              W myśl tej dyrektywy powołuje się Obszary Specjalnej Ochrony (OSO).
Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory [tzw. Dyrektywa Siedliskowa (Habitatowa)] (Dz. Urz. Unii Europejskiej L z 1992 r.). Dyrektywa ta nakłada na kraje Unii Europejskiej obowiązek typowania terenów istotnych z punktu widzenia ochrony gatunków oraz siedlisk przyrodniczych jako Specjalnych Obszarów Ochrony (SOO).


W zasięgu działania Nadleśnictwa Nowa Sól znajdują się 3 obszary Natura 2000:
Specjalne Obszary Ochrony (SOO)
Nowosolska Dolina Odry PLH080014
Broniszów PLH080033

Obszary Specjalnej Ochrony (OSO)
Dolina Środkowej Odry PLB080004

 

   

Nowosolska Dolina Odry (PLH080014)

Jest to Specjalny Obszar Ochrony (SOO) siedlisk o znaczeniu dla Wspólnoty Europejskiej (OZW) obejmujący swym zasięgiem powierzchnię 6 040,33 ha (wg SDF). Aktem prawnym aktualnie obowiązującym jest Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 marca 2017 r. w sprawie specjalnego obszaru ochrony siedlisk Nowosolska Dolina Odry (PLH 080014)

Charakterystyka obszaru:

Obszar obejmuje fragment odcinka Odry i jej doliny o długości 41 km. Ponad połowa powierzchni obszaru to tereny zalewowe, pozostała część to obszar depresyjny lądu odcięty od rzeki wałami.  Teren obejmuje typowo wykształcone płaty lasów i zarośli łęgowych, wciąż podlegających zalewom, oraz mozaikę szuwarów turzycowych, mozgowisk, wilgotnych łąk, i zarośli wierzbowych. Stanowi on najważniejszy w zachodniej Polsce korytarz ekologiczny. Powierzchnia na gruntach w zarządzie nadleśnictwa wynosi 1826,29 ha.

Broniszów (PLH 080033)

Jest to Specjalny Obszar Ochrony (SOO) siedlisk o znaczeniu dla Wspólnoty Europejskiej (OZW) obejmujący swym zasięgiem powierzchnię 629,98 ha (wg SDF). Aktem prawnym aktualnie obowiązującym jest Decyzja Komisji z dnia 10 stycznia 2011 r. w sprawie przyjęcia na mocy dyrektywy Rady 92/43/EWG czwartego zaktualizowanego wykazu terenów mających znaczenie dla Wspólnoty składających się na kontynentalny region biogeograficzny notyfikowany jako dokument nr C(2010) 9669, 2011/64/UE. Z dniem wydania Rozporządzenia Ministra Środowiska obszar ten prawnie stanie się Specjalnym Obszarem Ochrony Siedlisk.

Charakterystyka obszaru:

Obszar obejmuje zachodnie krańce Wzgórz Dalkowskich o mozaikowanym krajobrazie lasów i pól. Stanowi zwarty kompleks starych dąbrów i grądów wraz ze stanowiskami jelonka rogacza, i kozioroga dębosza oraz z rzadką fauną motyli na przyległych łąkach. W centralnej części znajduje się wzniesienie Księża Góra o wys. 132 m n.p.m. Obszar to cenna enklawa w południowej części Borów Zielonogórskich wśród drzewostanów sosnowych. Powierzchnia na gruntach w zarządzie nadleśnictwa wynosi 612,09 ha.

Dolina Środkowej Odry (PLB 080004)

Obszar o powierzchni 33677,79 ha. Obowiązującym aktem prawnym jest Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 12 stycznia 2011 r. w sprawie specjalnej ochrony ptaków. Obszar obejmuje fragment doliny środkowego biegu Odry. Znaczna część terenu jest zalewana podczas wysokich stanów wody w Odrze. Teren obejmuje liczne starorzecza z rozległymi kompleksami wilgotnych łąk i szuwarów, zaroślami oraz trudno dostępnymi lasami łęgowymi, wśród których najcenniejsze to łęgi dębowo-wiązowe (kompleks koło Krępy), oraz łęgi wierzbowe. Powierzchnia na gruntach w zarządzie nadleśnictwa wynosi 1825,95 ha.

Na obszarze występują co najmniej 22 gatunki ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej, 3 gatunki z Polskiej Czerwonej Księgi (PCK).

W okresie lęgowym obszar zasiedla co najmniej 1 % populacji krajowej następujących gatunków ptaków:

- kania czarna

- kania ruda

- trzmielojad

- świerszczak

- remiz

- w stosunkowo wysokim zagęszczeniu występuje derkacz i cyranka